教室里的一头牦牛

来浅点评一下电影《鲁纳纳之歌》

这个电影是我偶然在微博上发现的，是一部来自不丹的藏文电影。本片主要讲述的是主人公乌金，一个不喜欢教书的老师，梦想着去澳大利亚当流浪歌手，却被教育部强迫委派到偏僻的村庄鲁纳纳的故事。

整部电影一个半小时多，虽然不长但是故事情节很完整，节奏也很慢。电影先讲述乌金坐大巴车，过盘山路，走了八天崎岖山路到达鲁纳纳。刚到鲁纳纳的乌金满脸不乐意，充满抗拒，甚至提出了要原路返回的要求，但是通过第一天的教学和室外传来了莎尔顿悠扬的歌声乌金犹豫了…

故事情节不是很曲折，也不是很老套。电影结尾没有采用万年不变的套路，让乌金留在村子里教一辈子。而是乌金离开了，成功的在澳大利亚成为了一名卖唱歌手，与在鲁纳纳不一样的是，没有人认真的听他唱歌，没有人充满渴望的看着他，希望他传授知识。

令我最深印象的是当乌金还是决定要毅然决然的离开不丹是，村长说的：“都说我们是世界上最幸福的国家，可为什么我们受过高等教育、能担起国家未来的年轻人总要到外面去寻找幸福”这一段话令人深思。

《圆满牦牛之歌》，教室里的牦牛诺布，台下学生们眼角中的泪水都把单纯的人与人之间的关系体现的淋漓尽致，而“纯洁”是我认为是本部电影的代名。纯洁的眼神，纯洁的感情，纯洁的待客之道… 纯洁的村民，纯洁的孩子们，纯洁的山歌，纯洁的云… 这不仅让人遐想，在这个全民焦虑的时代，是不是我们的眼中失去了那份了干净纯洁呢？而那些满眼纯洁善良的不丹人是否在那喜马拉雅山脉上真正的幸福呢？可能这一点每个人都有自己不同的理解，但是令人深思…

སྔོན་ཆད་མཁྱེད་བརྩེའི་གློག་བརྙན་ཆང་ཧུབ་གང་གི་ཆོ་འཕྲུལ་ཞེས་པ་དེའི་གཏམ་རྒྱུད་དེ་ལས་ཀྱང་འབྲུག་པའི་ལས་བྱེད་ཕོ་གསར་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས། ལམ་རོགས་བུ་མོ་ཞིག་ལ་སེམས་ཆགས་ནས་མ་སོང་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་ཡོད་པ་དང་ཆ་འདྲ་བར། མཁྱེན་བརྩེ་དང་གློག་བརྙན་མཉམ་ཕབ་བྱེད་མྱོང་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་འདི་ཡིས་ཀྱང་གཞོན་ནུ་དགེ་རྒན་ཞིག་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་འགྲོ་གྲབ་བྱེད་སྐབས་མཐའ་མཚམས་འབྲོག་སྒང་ལ་ཆད་པའི་ཚུལ་ཏུ་མངགས་པའི་གཏམ་རྒྱུད་བརྗོད་འདུག་ཡོད། གློག་བརྙན་འདི་གཉིས་བར་ལ་ལོ་བཅུ་ཁ་བཅོ་ལྔ་ཙམ་གྱི་དུས་ཚོད་ཀྱི་བར་སྟོང་ཡོད་ནའང་། འབྲུག་ཡུལ་གྱི་སྤྱི་ཚོགས་གནད་དོན་ལ་རྒྱུན་མཐུད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཞིག་ལྡན་ཡོད་པ་ཟུར་ནས་མཐོང་ཐུབ་པར་མ་ཟད། གློག་བརྙན་དེ་འདུལ་བྱེད་དང་ཐབས་ཤེས་ཤིག་གི་ངོས་ནས་མཁྱེན་བརྩེ་དང་རྡོ་རྗེ་གཉིས་ཀྱིས་གང་ལྟར་བཀོལ་སྤྱོད་བྱེད་བཞིན་ཡོད་པ་དེའང་ཤུགས་ཀྱིས་བསྟན་འདུག་བསམ། །གློག་བརྙན་ཐབས་ཚུལ་དུ་མཐོང་བ་འདི་བོད་བརྒྱུད་ནང་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ཤིག་ཏུ་སྙམ་ཆོག་ལ། འཆམ་དང་ལྷ་མོ། མཐའ་ན་དེང་རབས་ཀྱི་གླུ་དབྱངས་སོགས་ཀྱིས་མཚོན་པའི་སྒྱུ་རྩལ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཤིག་ནང་ཆོས་ཀྱི་མི་སེམས་འདུལ་བྱེད་དུ་བཀོལ་ཡོད་པ་རེད་དེ། དེ་ང་ཚོས་སྒྱུ་རྩལ་ལྟ་བ་དང་སྲོལ་རྒྱུན་ཞིག་གི་མཐོ་ས་ནས་ངོས་འཛིན་བྱེད་ཆོག་པ་རེད། །གློག་བརྙན་འདིའི་ཡོན་ཏན་ཆེས་ཆེ་བ་ནི་དེ་འདྲའི་ལྟ་བ་ཞིག་ལེགས་ཕུད་བྱེད་ཐུབ་ཡོད་མེད་ཀྱི་སྒང་ནས་དཔྱད་ཐུབ་སྟེ། ང་རང་གིས་ཚད་གཞི་དེ་ལྟ་བུ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་བཤད་ན་གློག་བརྙན་འདི་ལེགས་སུ་གྲུབ་པ་ཞིག་རེད་འདོད། །

དེ་ཡང་། སེམས་འདུལ་བའི་འདུལ་ལུགས་ལ་ནི་སེམས་འགུལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། ཡིད་འཕྲོག་པར་བྱེད་པ་དེ་ལས་མ་འདས། །གློག་བརྙན་འདིའི་ངོ་སྤྲོད་དང་སྔོན་བརྡ་མཐོང་སྐབས། ང་རང་ལ་གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟ་དགོས་མིན་གྱི་དོགས་པ་ཞིག་སྐྱེས་སུ་བཅུག་བྱུང་། ངས་བསམ་ན། ཁ་བྱང་དང་ངོ་སྤྲོད་བལྟས་པ་ཙམ་གྱིས་གློག་བརྙན་འདིའི་འགྲོ་ལུགས་ཙ་ལམ་ཞིག་མི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སེམས་སུ་གསལ་ངེས་རེད་བསམ། གློག་བརྙན་ཆ་ཚང་ལྟས་རྗེས་ཀྱང་དེ་རེད། གཏམ་རྒྱུད་དེ་ཆེ་ཕྱོགས་ནས་ལྟས་ན་ཤིན་ཏུ་བསྐྱར་བཟློས་སུ་སོང་པའི་འཕེལ་ལམ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་འགྲོ་བཞིན་ཡོད་པ་དེ་རེད། ས་ཁུག་ལུང་ཁུག་ཞིག རེ་བ་ལས་འགལ་བའི་གཞོན་སྐྱེས་ཤིག དེ་ནས་སེམས་ཀྱི་ལོག་ཕེབས་ལྟ་བུ་ཞིག ཆེ་ས་འདི་དགེ་རྒན་དང་འབྲེལ་བའི་གློག་བརྙན་མང་པོའི་ནང་བྱུང་ཚར་ཡོད་པ་དང་། འདིར་ཤིན་ཏུ་གསར་གཏོད་མེད་པའི་ངོས་ནས་སླར་ཡང་བེད་སྤྱོད་བྱས་ཡོད་པ་མ་རེད། །

འོན་ཀྱང་། གློག་བརྙན་འདི་ཡི་མི་འདྲ་ས་ནི། འདིའི་ཞིབ་ཕྲའི་གནས་སོ་སོ་ན་སེམས་འགུལ་ཐེབ་བྱེད་མང་པོ་ཞིག་སྦས་ཡོད་པ་དེ་རེད། དཔེར་ན་དོན་བྱ་གཙོ་བོའི་གྲོགས་པོའི་བརྩེ་སེམས། སློབ་མ་སོ་སོའི་སྣང་བརྙན་དང་སྐད་ཆ། མཐའ་ན་འཛུམ་མདངས་དང་འགྲོ་སྟངས། དོན་བྱ་གཙོ་བོ་དང་གླུ་མཆོད་ཕུལ་མཁན་གྱི་བུ་མོ་གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་བ། ཡུལ་དཔོན་གྱི་མི་ཚེའི་གཏམ་རྒྱུད། གླུ་ཡི་འགྲེལ་བཤད། གཡག་གི་འགྲེལ་བཤད་ལ་སོགས་པ་ལ་སེམས་འགུལ་བྱེད་པའི་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་འདུག་ལ། ཁྱད་པར་ཏུ་ང་ཚོ་བོད་མི་མང་པོས་གློག་བརྙན་ནང་གི་སྤྱི་ཚོགས་རྒྱབ་ལྗོངས་དེ་འདྲ་མྱོང་ནས་ལོ་བཅུ་ཁ་ཉི་ཤུ་ཡིན་པ་དང་། རིག་གནས་ཀྱི་ཆ་ནས་མི་སྣ་དང་དོན་བྱུང་གི་ཚོར་བའི་སྐུལ་སློང་ལ་སྙིང་ཁ་གླན་ཐུབ་པ་ཡིན་དུས། ལྷག་པར་སེམས་འགུལ་ཐེབ་རྒྱུ་རེད། །

ང་རང་ལོ་བཅུ་ལ་སློབ་ཆུང་དགེ་རྒན་བྱེད་མྱོང་ཡོད་པས། གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་སློབ་མ་དང་ཡུལ་མིའི་ཁྱད་གཤིས་མངོན་སྟངས་ལ་ཤིན་ཏུ་ཡིད་ཚིམས་སོང་པ་ཡིན། བོད་ནང་གི་སློབ་གསོའི་སྐོར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁ་ཤས་ནང་འདི་འདྲ་ཞིག་བྱུང་ཐུབ་མི་འདུག ཕལ་ཆེར་ཁོ་ཚོས་རྒྱལ་ལྗོངས་དེ་བཅོས་ཆེ་སོང་པས་ཡིན་པ་འདྲ། །དེ་བཞིན་ཀྲང་དབྱི་མོང་གི་ གཅིག་ཀྱང་ལྷག་ཏུ་བཅུག་མི་ཉན་ ཟེར་བའི་གློག་བརྙན་གྱིས་མཚོན་པའི་གློག་བརྙན་ནང་། མིའི་ལྷད་མེད་ཀྱི་བརྩེ་སེམས་དེ་ཨུ་ཚུགས་ཤིག་དང་། མཐའ་ན་གླེན་ཚུགས་ཤིག་ཏུ་སྟོན་བཞིན་ཡོད་པས། དེ་ལ་རང་གི་རིག་གནས་ལས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་དེ་འདྲ་ཞིག་རྦད་ནས་བྱུང་ཡོད་མི་འདུག འདི་དེ་རིང་གློག་བརྙན་འདི་ལྟས་རྗེས། ད་གཟོད་ང་ཡིས་གསལ་བ་ཡིན། ད་གཟོད་ང་ཡིས་ ཨོ་་་་་་ དྲན་པ་ཡིན། །

ཆང་ཧུབ་ནང་གི་དོན་བྱ་དང་པོ་དེ་མཐར་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་མ་སོང་པ་རེད། ཡིན་ནའང་གློག་བརྙན་འདིའི་ནང་གི་གཞོན་ནུ་དེ་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་སོང་ཡོད་པ་རེད། །འདི་ཕྱོགས་གཅིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་སོགས་རང་ཉིད་ཕྱི་རྒྱལ་ལ་ཐོན་ཚར་བ་ཁ་ཤས་ཡིན་པས་ དེ་ལྟར་མ་བརྗོད་ཐུ་མེད་ཆགས་པ་ ལྟ་བུ་ཡིན་ན་ཐང་། འོན་ཀྱང་། རྒྱུ་མཚན་གང་འདྲ་ཞིག་གི་ངོས་ནས་ཡིན་རུང་། མཇུག་རྫོགས་ཚུལ་དེ་ཤིན་ཏུ་ཡག་སྣང་ཤར་སོང་། ག་རེད་ཟེར་ན། བཟོ་རིག་སྤྱི་ཚོགས་ཀྱི་བསླུ་བྲིད་དེ་འབྲུག་བོད་གང་ལ་མཚོན་ནའང་ནུས་ཤུགས་ཆེན་པོ་ཡོད་པ་ཞིག་རེད། དེ་ནི་སྤྱི་ཚོགས་གནས་སྟངས་གཉིས་ལ་ཡག་བཙོག་གི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་ཡོད་པས་མ་ཡིན་པར། གཙོ་རྒྱུགས་ཡིན་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཕྱེས་སོང་པས་རེད། །གློག་བརྙན་ནང་གི་ཡུལ་དཔོན་གྱིས་ ་་ང་ཚོའི་འབྲུག་རྒྱལ་ཁབ་འདི་བདེ་སྐྱིད་དཔལ་འཛོམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཁབ་ཅིག་ཡིན་ཞེས་ཟེར་ནའང་། ཡོན་ཏན་དང་ཤེས་རིག་ཐོབ་ཟིན་པའི་གཞོན་ནུ་ཐམས་ཅད་ཕྱི་རྒྱལ་དུ་བདེ་སྐྱིད་འཚོལ་དུ་འགྲོ་དགོས་པ་ཅི་ཡིན་ནམ་་ ཞེས་བཤད་སོང་། གློག་བརྙན་རང་གི་བསྟན་དོན་ཡིན་ན། རྒན་པོ་དེས་མུ་མཐུད་དུ། ་་ཁྱོད་ཚོ་ཚང་མ་སོང་པ་ཡིན་ན། ང་ཚོ་འབྲུག་གི་མ་འོངས་དེ་གང་ལ་རེ་ལྟོས་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་་ ཞེས་བཤད་ཡོད་པ་ལྟར། གཞོན་ནུ་ཚོར་མ་འགྲོ་ཟེར་བཞིན་ཡོད་པ་རེད། །འོན་ཀྱང་། ང་རང་གིས་གློག་བརྙན་འདིའི་བསམ་བློའི་ནང་སྙིང་འདི་ཙམ་ལ་བཞག་ན་ཤིན་ཏུ་གུ་དོག་སོང་པ་རེད་འདོད། དེ་ལས་ལྡོག་པར། ང་ཚོས་ནང་སྙིང་དེ་ལས་རིན་ཐང་ཆེ་བ་ཞིག་མཐའ་མཇུག་གི་མཚམས་ནས་དོན་བྱ་དང་པོས་ཕྱི་རྒྱལ་གྱི་ཨར་ཁང་ནང་ནས་ གཡག་གི་སྐོར་གྱི་གླུ་དེ་འཐེན་པའི་འཁྲབ་ཚན་ནས་སྦྱོང་ལེན་བྱེད་ཆོག་ཏེ། དེ་ནི། སྤྱི་ཚོགས་ཤིག་རྒྱབ་ཏུ་སྐྱུར་ཏེ་འགྲོ་བའི་སྐབས་སུ། གློག་བརྙན་ནང་ས་ཁམས་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་བ་རེད། བོད་མི་མང་པོ་ལ་མཚོན་ན་དུས་ཚོད་ཀྱི་ངོས་ནས་སྐྱུར་ཡོད་པ་རེད། ང་ཚོས་ཕྱིར་མིག་ལྟ་དོན་ཡོད་དམ་མེད། ཕྱིར་མིག་ལྟ་བའི་འོས་ཐང་ཡོད་དམ་མེད་སོགས་བསམ་གཞིགས་བྱེད་རྒྱུ་དེ་རེད་ལ། །དེ་ཡང་མཐར་གཏུགས་ན། མི་རིགས་གཞན་གྱིས་གློག་བརྙན་འདི་ལྟ་བ་དང་མི་འདྲ་བར། ང་ཚོར་བཤད་ན་སེམས་ཀྱི་སྐྱོ་བ་སྲབ་མོ་ཞིག་དང་དེ་ཡིས་གཡོ་འགུལ་བྱས་པའི་ཚོར་བ་ཞིག་ཡིན་རྒྱུ་རེད་བསམ། །

ཤར་བྲིས། རྗེས་མ་བཅོས་རྒྱུ་ཡིན

大多去支教的人是理想主义者，渴望去改别他乡他人，但片中的小伙子是个自我意识浓烈追求个性自由的家伙，仙丽纯净的雪村给了他一通美妙洗涤，想象之外天地间存在很多敬畏和更多奇好的维度。孩子们说的触碰未来让主人公怀疑自己设定的人生场景……但最终还是挣脱不出理性思维的束缚，只有把歌和牦牛留在远方

不丹师范委培生乌金需要为教育部支教5年，还剩下的最后一年。

连他外婆都知道，他的梦想是获得签证后去澳大利亚做歌手，4年的支教生涯让他厌倦了教师的职业。但是，支教工作必须满五年，他才能获得自由择业的权利。

不丹的教育部长给他指引迷津，把他引向了不丹的最高学府：鲁纳纳国小。鲁纳纳海拔4800米， 人口56人，那里的喜马拉雅雪山延绵，景色宜人，云雾缭绕。重要的是只要上几个月的课，秋天一过，就可以下山回城！

乌金道别家人、朋友、女朋友，启程！

第一站是坐中巴去的，下车后发现，鲁纳纳村里来的向导已经在路边等他来了。

第二天，两位村民向导，三匹骡马驮着他们的行李，要经过8天的爬山涉水才能到达目的地（鲁纳纳）。两位向导告诉乌金前六天是沿着河边散步，后两天的路途就顺畅了，风景让人流连忘返。上山路后，乌金才知道这是骗人的，路途崎岖曲折，山路陡峭泥泞，旅程充满挑战！

在海拔3100米的半山腰，有一间老屋，这里是他们旅程的第一个夜晚，可以借宿。

往后的旅程只能搭帐篷露宿了。

鲁纳纳全村的人都来迎接他们的新老师，迎接的地点离村里还有2小时的路程，这时电影已经是35分钟了。

鲁纳纳的村民们夹道欢迎老师的到来，所有的目光都聚焦在年轻的乌金老师身上，眼神充满期盼。村民代表献上高原的青稞茶，村长金帕叔欢迎他来此任教。从城里出发前，乌金老师是万万没想到会受到如此厚待的。

到了鲁纳纳小学，见到了极其简陋的学校和宿舍，匮乏的工作生活条件，乌金老师随即向村长提出了无法在此任教的要求，要回城里去，根本无法理解前任老师如何能在此地任教、生活。

村长似乎见怪不怪，提出向导和骡马都需要休养生息，答应过几天送他回去。

第二天，懂事可爱的佩珠班长敲醒了还在睡梦中的老师，已经是9点钟了，原本8:30要开学的。

乌金老师硬着头皮重整行头，拿着教材，进入了孩子们翘首企盼的教室，总共9个学生。

第一堂课开始了：问好是用英文的，对话是用藏语的。

老师毕竟是老师，简单的敷衍一下学生，第一堂课就结束了。

下课后，老师留下了佩珠班长，问了前任老师的教学内容，知道了是英文和数学。

此刻，室外传来了莎尔顿悠扬的歌声，《圆满牦牛之歌》从此刻起正式进入电影的主题！

这个全村唱这首歌最好听的人，未见其人，只闻其声，登场了。这时电影已经是45分钟了。

当佩珠班长把手敲的校钟交给乌金老师，并嘱咐上学放学的时间点时，乌金老师点了点头，观众们就都知道了，老师要留下了。教室外，邻近村的一个老奶奶也把自己的孙女送到鲁纳纳小学。乌金老师开始认识村里的村民，佩珠班长的酒鬼爸爸，向导的妻子。向导对他的妻子是一见钟情的，但是最终抱得美人归是靠歌声打动了芳心。与唱歌的主题故事开始进一步衍生。

上学前，唱国歌升国旗，永远不会老套！

电影第58分钟，乌金老师通过上山的小道，捡着牦牛大便，顺着歌声，终于见到了莎尔顿老师。

莎尔顿老师是一个年轻姑娘。（剧透一下，这里没有发生爱情故事，不像张艺谋的《我的父亲母亲》）。

追求音乐梦想的乌金老师，不理解莎尔顿老师每天在这里唱歌的意义：“供养”。

莎尔顿说：唱歌是为了献给众生、献给村里的人、献给山中的动物、神明和灵魂，她想像黑颈鹤一样第歌唱，它们唱歌时从不在乎谁在听，或者听的人在想什么，它们唱歌就只是一种敬献。

乌金老师似懂非懂，犹豫后向莎尔顿提出“那你...能教我唱歌么？”《圆满牦牛之歌》！

莎尔顿答应了，顺便提醒乌金老师捡牛粪要捡干的。在这村里，牦牛干大便，是灶台起火的必需品。

（所以说三人行必有我师，乌金虽然是来当老师的，但是来到新的环境，也要学习新的生活技巧啊！）

乌金老师到村长金帕叔的家里用晚餐，村长的女儿碧达年龄相仿，家里事务由她打理。

通过对话，知道了村长太太早在碧达10岁时就过世了，应该是难产，因为村长提到了那次悲剧还带走了他们未出世的孩子。

碧达特地用木婉盛饭给老师。（看到这里，我想起里章子怡专门用瓷碗送公饭的电影画面）。

乌金老师睹碗思人，想起了外婆用木婉盛饭的情形，小时候特别香的饭！

餐桌一围的村里人没说一句请求乌金老师留下的话，但是观众们知道乌金老师越来越走不了了。

第二天，村长和向导来到教室，告诉乌金老师可以准备下山回城（加萨）了，乌金老师表示决定还是留下来。（既来之，则安之。半途而废回城里，会被教育部长批到不行。做人要有担当，何况老师这门职业，要为人师表，起表率作用。）

自己动手，丰衣足食，黑板有了，粉笔有了，文化课，体育课，音乐课都逐步开展起来了，学校的教学工作步入正轨，老师、学生们其乐融融。

乌金在村长家遇到了给村长送奶酪的莎尔顿，原来莎尔顿的妈妈是村长的干妹妹。

莎尔顿的妈妈因为捡柴火，腿部受伤，还是小孩子的莎尔顿整日忧伤不已、郁郁寡欢，村长就教她唱歌，她才重新快乐起来。村长的歌声治愈了小女生心灵的伤口。（哦，原来村长才是师祖啊！）

莎尔顿走了之后。两人继续聊天。

村长对乌金老师愿意留下，并完善学校教学用品的不足，造福村里的孩子的事情表示感谢！

村长说了一句充满智慧的话：“全村人都非常高兴，这都是前世修得的缘分啊！”

乌金说：可能我前世就是牧牛的人。

村长说：不，你不仅是牧牛的人，说不定你前世就是一头牦牛！

乌金很惊讶：前世是头牦牛？

村长说：牦牛对于我们意义非凡啊！

第二天，乌金在教室里惊讶地发现莎尔顿将一头村里最老的牦牛牵到了教室里，这头叫做“诺布”的牦牛是送给他的，诺布每天会产下珍贵的牛粪，这样乌金老师就可以不用上山捡牛粪了。还告诉乌金老师：每天想得到多少牛粪，就喂它吃多少东西！

教室里的一头牦牛！（切题了，乌金的前世也是一头牦牛！所以教室里有两头牦牛。）

莎尔顿送给了乌金《圆满牦牛之歌》的歌词，手写手抄版本。

影片1小时11分起，乌金在小山坡上正式跟莎尔顿学唱《圆满牦牛之歌》，无伴奏的原生态唱法：

拉达牦牛的脸盘如此美丽...

远处尽是群山与云雾。

莎尔顿解释了这首歌含义：牧牛的人和牦牛感情是很神圣的，紧密如同家人一般。它们活着时对我们就很重要，但是每当村里需要肉时，大家就会把牦牛聚集在一起，然后把绳索往空中丢去，当绳索落在哪头牦牛身上，那头牦牛就会被宰杀...而这也是最令人伤心的时刻！

从前村里有个牧羊人，当他去西藏买食盐时，因为他们共同的业，绳索落在他最疼爱的牦牛身上。于是那头牦牛被宰杀了，这首歌就是牦牛主人作的。歌里唱着“我因牦牛的爱得以存活”，接着他更唱道“牦牛向往高山的青草和泉水”，实际上他真正赞颂的是每个人心中的那份纯洁，宛若高山积雪，无暇的山峰，映照着我们洁净的心境。歌曲的结尾，转变成牦牛对它主人的唱道，“愿我们情谊直到永恒！” 牦牛每天都会到山里吃草，黄昏一到它们就自动返家，因此这头牦牛才会说：“不管此生来世，我都会回来，如同每个黄昏。”

乌金在教室里给牦牛“诺拉”喂水、喂草！

教室外，乌金老师在给一个学生剪指甲，佩珠班长过来跟老师说纸张用完了，这也说明时间过了好久了。

乌金老师即将离校的消息是公开的，心里不舍的佩珠班长开始对老师展开灵魂拷问：

就算冬天过去，您也不回来了？

您跟我们在一起不开心吗？

您不想再跟我们一起？

-----------------------------------------------这太为难老师了啊！

老师把自己房间窗户挡风用的纸张撕下，发给学生课堂用，心细的佩珠班长发现了老师在撒谎。

课堂上，乌金说了一句至理名言：纸张有字才有价值！

然后开始学英语。

Apple，苹果，学生们认识。

Ball，球，学生们认识。

Car，车子，没有一个学生认识，都没见过车子啊！

老师把Car，改成了Cow，牛，当然都认识。

1小时18分，莎尔顿在山坡上原生态唱歌：

拉达牦牛的脸盘如此美丽...

拉达牦牛是上天赐赏大地...

乌金的朋友从城里给他寄来的教具，有图书，贴画，篮球等，乌金的吉他也寄到了，他想给孩子们弹唱。

村长递给乌金一封信，签证成功了！是乌金一直梦想要去的地方，很远的地方，越过海洋的另一端，澳大利亚。

秋天已经来临，村里的麦子得赶在冬天前收割，大家都得为寒冬开始做准备。

阳光下，风吹麦浪，金色的画面很美。

乌金教学生们如何刷牙，打篮球，唱歌。

1:23，莎尔顿继续在山坡上教乌金唱那首歌。

乌金在教室里编了一个水牛与牦牛的故事，用英文讲解的。

在户外，乌金与村民、学生们载歌载舞：

心似瓷碗里的牛乳，纯净洁白，

即使有朝瓷碗破了，牛乳还是牛乳，

心似瓷瓶里的清水，情清净透彻，清净得无限美。

倒映在深深处...

心似风中起舞的竹子，摇曳谦卑，随风弯下了腰，却永远不折服。

心似这般纯净、清净、谦卑，

快乐就会如影随形，源源不绝。

快乐就会如影随形，源源不绝。

源源不绝...

村民们把地里成熟的麦子收割了。

渐渐地，山上开始要积雪了，雪会越级越厚，村子就会被雪覆盖了。

冬天就要来了，就连牦牛也得往低处移动。

或许就是乌金老师离开的时候了。

村长：再不动身的话，路会被雪覆盖。就得等明年的春天，才能离开了。

村长：村里人没人希望你离开，但似乎也没有别的选择。

村长：恳请你明年能再回来。就为了孩子们回来吧！

乌金：可是，我不久也要离开不丹了！

村长：你要离开多久？

乌金：可能不会再回来了！

村长：我们是全世界最幸福的国度，可是，像你这样受好教育能身负重任，象征我们国家未来的人，却总想 去别的地方寻找幸福...

村长还是通知了米臣和辛格两个向导，准备好骡子，最晚后天动身。

莎尔顿来跟乌金话别：你明年春天不会再回来了？

乌金：看来是的。

莎尔顿：你不喜欢在这里教书吗？

乌金：我相信会来更好的老师！

莎尔顿：别这样说，你永远不会知道，自己是不是个好老师。但是你的学生知道，佩珠、肯秋，还有佩玛，他们都知道。他们告诉我，你在这里是他们最快乐的时光。知道你要离开，他们好伤心。我会很怀念你课堂上的读书声。（《我的父亲母亲》里，章子怡终生怀念支教老师朗读声！

乌金问莎尔顿：那你，你会有机会来廷步吗？

莎尔顿：不会啦！这里是我的家乡，我妈也还不合适远行。她年岁大身体欠佳。天气一冷，腿就受不了，我哪里也去不了。我会一直待在这里，等你把《圆满牦牛之歌》完美唱出来，就像黑颈鹤那样地唱，好吗？

乌金老师打扫教室，收拾课桌。降下国旗，依依不舍！

乌金把牦牛诺布牵出教室。

向导告诉乌金，马上就要启程了。乌金回首留恋地望着朝阳下的学校，脑海里尽是教室里的场景，黑板、板书、贴纸。

村民们和学生们在几个月前迎接他的地方，为他送行。

村民为乌金老师斟酒。

村长说：这杯酒送给高山的守护神们，请守护乌金老师，如同守护我们一般，因为他也是鲁纳纳之子，与我们纯净的雪山有着深厚的缘分...

佩珠班长献上同学们写给乌金老师的信，眼睛不停地眨着，泪光隐隐浮现。

下山的路上，还是来时的那些人，那些骡子。

莎尔顿追上他们喊住了乌金，最后的祝福是献上洁白的哈达。

莎尔顿：看来我们不会再见了。

乌金：谢谢你为我做的一切，为我带来诺布牦牛，还教我《圆满牦牛之歌》。

乌金：真的很感谢...

莎尔顿低下头，抿嘴一笑，这是离别最后的一面了。

莎尔顿说：我们会一直在这里。

乌金没有言语，转身随着向导的路下山，然后回首挥手道别。

身后的画面响起来《圆满牦牛之歌》的歌声，半山腰上的村民们挥舞着哈达在告别，

这次是村长的男性歌声，悲呛悠扬：

拉达牦牛的脸盘如此美丽...

拉达牦牛是上天赐赏大地...

向导问乌金，你看上面是谁？

乌金：金帕叔怎么会唱《圆满牦牛之歌》？

向导：放牛的人，有谁不会唱歌啊？何况这还是他自己作的歌！

乌金：《圆满牦牛之歌》是金帕叔作的？

向导：是啊！金帕叔以前是我们村里最棒的歌手，他第一次唱这首歌，是在他年轻的时候。但自从他太太过世之后，他就再也不肯唱了... 他总是说，等他的牦牛再出现时，他就会开口唱了...

乌金若有所思（前世就是一头牦牛啊！），在村长的歌声里渐行渐远。

路上，乌金打开学生们写的信：

谢谢老师对我们的敦敦教导，您是我们心中最喜欢的老师，您教会了我们热忱善良的心多么重要，我们永远会铭记在心，您会为了我们的学习，不顾冷风，剥下自己的窗纸，因为我们，因为牦牛诺布，请您一定要回来看我们。非常感谢您！

乌金再次到达上山的那个隘口，也主动供养神灵了！（上山时，他还不愿听从向导的供养神灵的做法）。

乌金说：祈求我们一路平安。还有，许愿有天我能回来这里。

向导：好，我们一起努力！

乌金在石堆上放下一颗石头，许下心愿！这是最后的道别仪式！

镜头里，喜马拉雅高山、蓝天白云渐渐淡去，澳大利亚的海滩海浪浮现，海天一线，现代化城市出现！悉尼的某个酒吧里，乌金在弹唱，他弹着弹着，突然中断了歌声！客人们不解地四处张望，酒吧的经理喊道，乌金你为什么不唱，我们是花钱请你唱歌的。

乌金从口袋里掏出写有《圆满牦牛之歌》的澳大利亚旅游宣传彩页纸，在酒吧客人满眼迷惑的气氛中唱起来那首村长作的歌：

拉达牦牛的脸盘如此美丽...

拉达牦牛是上天赐赏大地...

无需告诉你，我将何从何去，

若要问我，就在高山雪地中，

我家就在高原之上，万花之中。

剧终！

乌金，你前世就是一头牦牛。你的前世是村长的牦牛，村长又遇见了他的牦牛，就再次开口唱歌了~~~

有人说支教是一件特别美好的事情，因为可以给自己多余的爱心找到归属，还可以在一定程度上帮助那些偏远山区的孩子们看到希望，看到未来等等。然而也有人说支教是一件非常残酷的事情，因为孩子们看到了未来的时候，未来却离他们远去了。

支教的意义在于平衡教育资源，然而这种平衡并不是系统的。一个地方的教育资源落后，它并不能依靠着支教的部分老师来彻底改变当地的教育面貌的。要改变当地的教育面貌，支教自然是一种选择，而另一种选择就在于系统性对于当地的教育资源进行积累和培训。这才是解决问题的最好的办法。

今天给大家推荐的影片讲述的是支教，不过本片并不发生在国内，这是一部外国影片，有人叫要问了，外国也有支教吗？当然，本片就发生在我们邻国不丹，这个在地图上可以找到的国家，但却没有人太去在意的国度。本片就是《教室里的一头牦牛》，一部来自不丹的儿童电影或者说是现实电影。

乌金是一位来自不丹的年轻人，他跟所有的年轻人一样，对于未来充满着期待和梦想，然而乌金的梦想并不在不丹，而是在千里之外的澳洲。乌金是一个老师，但他真心讨厌自己的职业，老师们在不丹属于教育部直接管辖，乌金因此经常造访教育部想要让自己的职业画上句号。教育部对于乌金的请求很不解，但碍于他的几次造访，最终决定让他去不丹最偏远的地方任教，那里只需要上几个月的课就行，丝毫不影响他完成“梦想”。

乌金来到了这个偏远的鲁纳纳国小，这个人口不过百的村庄的小学有多偏远？光是走路就要好几天，期间还要翻山越岭，交通极不方便的鲁纳纳地区基本上属于与世隔绝但却不是世外桃源。乌金来到了鲁纳纳便后悔了，但碍于这里的民众们的礼遇，他最终决定教完一学期再走。乌金的到来给了鲁纳纳一种新鲜的生气，他自己在这里也学会了当地的民歌，对应于一个喜欢唱歌的人来说，乌金这一次的旅程是值得的，但对于一个仅仅是支教的老师来说，乌金这一次的旅程却是充满遗憾的。

时间悄悄溜走后，留给乌金的时间也不多了，这一次的离别虽然大家都不舍，但对于乌金来说这可能是永别了。他并不会为了鲁纳纳而放弃自己的梦想，同样也不会为了鲁纳纳的小孩的未来而丢掉自己的未来。一切充满着离愁别绪，但支教的本质就是这样。

能看到这样的影片，我们总是会有一种亲切感，乌金的背后是什么，是不丹国的现状，年轻人们虽然身处这个“世界上幸福指数最高”的国家，但他们丝毫不觉得这是一件有意义的事情，这种所谓的幸福指数不过是给自己的脸上贴金的说法，并不具备实际意义。影片不止一次提到过这个话题，每一次的回应都可谓是一种直接的讽刺。

鲁纳纳的村长对于乌金的选择不解，既然是幸福指数最高，但为何年轻人们要去外国找幸福，乌金也不解，既然幸福指数最高，那为何作为年轻人的他却要从事自己不喜欢的职业等等。这些直接或者间接的讽刺让我们看到的是一个现状，打铁还需自身硬，自己的故事不需要别人来鉴定。

再说说本片的主题，支教一直都是一个不是很好讨论的话题，那些一心想要支教的人他们有错吗？当然没错，任何人的热忱都不应该被辜负，而这些热忱能确实能给当地带来一些变化，然而之后呢？教育并不是一个短促的事情，他需要的是长期的投入，这种投入并不是支教就能解决的。

乌金所在的不丹，以及不丹最偏远的地区的小学鲁纳纳就是一个例子，来到鲁纳纳的老师来了又走，走了又来，这种昙花一现的方式并不能让这里的孩子得到系统性的教育，他们需要的是一种稳定的教育且在这种稳定上有一定的延续性。鲁纳纳确实需要外界的老师来教会这些孩子们山外的世界是什么样子，但更需要一个可以稳定的流畅的且具有延续性的教育系统来彻底的改掉这个地区的教育面貌。

乌金不过是一个支教者，支教者就如同白驹过隙一样，存在于这个教育极度落后的地区的时间非常短暂，然而鲁纳纳缺乏的不仅仅是教师，更是一种教育系统，他们缺乏的是适合自己的教师，乌金确实带着小孩子们看到了更多的外面的世界，但乌金并不属于鲁纳纳，村长可以带着村民们用真情打动任何一个支教者，但却无法改变他们不属于这个地方的根本。

鲁纳纳可以是乌金心中的痛，但也仅仅是痛，这种痛并不能改变鲁纳纳的面貌，想要彻底改变，鲁纳纳必须自己培养一批本村的教师来进行长久的教育投入，这或许才是最优途径。

……

你好，再见

94届奥斯卡最佳外语片入围电影，不丹的“教室里的一头牦牛”。说的是很简单的城市里的年轻人去被逼支边，然后被当地淳朴的民风所影响的故事。如果中国人拍这个题材片子，一定是不给你逼出泪来、就给你揍出泪花来、那不就是恶心出泪来，请各位中国导演好好学学吧。你以为被发配过去的是个怀揣爱国志愿的有志青年，实际上他是想离开国家去澳大利亚流浪；你以为山路很难走，村民狡猾的老骗他很快就到了，村长也会骗他不让他回去，实际上村长真的不强留他（你看到那么可爱的班长小姑娘你会想走？）；你以为故事情节里面得有老师病了，村民施展爱心大法让男主感动的鼻涕直流，实际上让男主感动的只是因为鲁纳纳有一首好听的歌和歌后面动人的故事；你以为情节里得有爱情，实际上这里讲的只有对大自然和生物的信仰；你以为电影主题是说山里好山里妙山里一切好，实际上通过电影里小孩子英语水平的提高程度在告诉你国际化是多么的重要；你以为… 待你自己去发掘。本届奥斯卡不像以往看面子入围，貌似有很多佳作真的被选中了，其中这部因为神秘和我之向往的不丹让我挑了先看了，非常没有失望。个人觉得比那个日本的什么“驾驶我的车”好多了，无论从摄影、表演、积极人生态度的展现、幽默感、等等，均属佳片，推荐。