关于伊丽

这部剧不能说是悬疑剧，它没有悬疑剧那种精致的巧合设置，相反，它让生活在电影结束时戛然而止了。

可能不这样也不行，这是伊朗电影，伊丽最后能怎么办，又逃不出去的。

这部电影从头至尾描述的是一次旅行，几家人凑在一起旅行。为了不让从德国回来的单身汉孤单，伊丽作为其中一位主妇的朋友也一起上路了。伊丽其实有未婚夫，但是她想退婚。不过这种事在伊朗阻力太大，基本没可能。另一方面，不明真相的众人在撮合她与单身汉，单身汉对她也有好感，姑娘年轻漂亮又温柔，谁都会喜欢啊。

故事由于只是描述一次旅行，因此需要许多枝蔓来填充，几对夫妻各自有各自的问题，各种矛盾冲突，各种波波折折，但是这些都不如伊丽的困境，她只是强颜欢笑，她知道自己无法摆脱安排好的生活，最后她在海滩上不见了。

我觉得，导演是不忍心说她自杀了。真的，谁都不忍心啊。

这个冷热无常的季节每天都能四点醒也是一件幸事儿，泡杯咖啡躲到平台上看部两个钟头左右的电影，顺便还能观赏片刻被建筑物遮挡得残缺不全的日出。看完《关于伊丽》正好6点15分，鸟叫，微风，一点儿东边的微光反射到对面的玻璃上，淡粉色的带点儿紫色光晕，就像伊丽在海边失踪前放的那个风筝，踌躇了一会儿，转瞬即逝。

法哈蒂的片子快刷完了，除了06年的《烟花星期三》目前对伊丽的喜爱超过了《一次别离》…

生活化的开端，几对男女带着孩子进行着一次看似普通的度假，繁杂的对话和不停穿插的镜头，日常的群戏漫不经心的交代着人物关系，一些细微的情节断续在为后段的矛盾焦点做着铺垫，预示着孩子会溺水，暗示伊丽隐藏的焦虑，每个人的心照不宣和自私的流露。作为故事中心的伊丽在全片进行到三分之一时就神奇的消失了，是死是活，是逃避还是自愿？接下来是众人的寻找，群体关系的剥离，每个人都进入独立的情绪点，态度的差异…关于伊丽真实背景的挖掘，发现，继而到责任的推诿，暗示道德指标的论证。关于伊丽死亡的原因，我觉得已经交代得很明确了，就是单纯的救孩子，一个抹了护手霜然后去和孩子一起放风筝的女人怎么会突然就选择去自杀呢，与其硬说成逃避现实去死不如说是死亡在这一刻选择了伊丽，伊朗的社会背景下，伊丽的现状和她选择的做法已经足够让她脱离不了死亡的阴影，被道德伦理宗教捆绑的她也许活下来也是与痛苦交缠的一生……

伊丽放风筝时开心得像个孩子，奔跑 大笑 天空中飞起来的那抹颜色也许就是她向往渴求的自由之身吧，她最后的一句台词是“我现在要走了”…死亡恰好迎接了她。

伊丽与阿默德在车上的聊天，问及阿默德离婚原因时，阿默德说：“痛苦的结局，好过没有结局的痛苦。” 听完之后伊丽的微笑缓慢消失，继而面目表情的看向前方…点睛之笔。

首先我最大的观感是，很晕。人很多，对话很多，背后的道德伦理逻辑很复杂，镜头很晃，所以看得很晕。但并不是说电影拍得很混乱看不懂，还是能看懂的。导演用镜头讲故事的能力很强，群戏也很强。

其次是节奏的问题。说实话我最激动的时刻是下水救人的那段。一开始我没想到这只是前奏，后面的争论才是故事主体。所以看到后面一长串的争吵我是有点不耐烦的，一直在想为什么还没结束，结局为什么还没出来。

再说背后的道德伦理逻辑。一开始大家争吵的是伊丽是救人溺水了还是不告而别了，如果是溺水了，道德责任在谁，是在于被救孩子的父母，还是在于邀请伊丽到来的女主。后来，随着伊丽有未婚夫的事实暴露，争论的点又变成是要装作不知道这件事，还是把真相和盘托出。其中关系到伊丽作为女性所应遵循的道德伦理问题。争论很复杂，也很中东。

最后，女主害怕道德压力，还是说谎了。伊丽的未婚夫质问女主，在邀请的时候，伊丽是否拒绝过。女主躲闪着说没有拒绝。其实伊丽是有拒绝过的，这在女主向大家坦白的时候说过。伊丽是在女主的坚持下，最终才决定参加，但要求女主对此保密，并且只参加一天一夜，第二天就走。谁也没想到之后事情的发展急转直下。

整部电影在叙事的过程中，埋了一个又一个道德伦理争论：被围攻起哄的单身女性、救人溺亡所产生的道德责任、女性瞒着未婚夫会见异性有违风俗、面对巨大的道德压力是应说谎保全自己还是诚实说出真相。大家始终在不停地争吵，道德压力轮番压在每个人身上，对此每个人的表现各不相同。

其实一开始我不理解大家为什么要争吵。当然背负上人命这种事情，每个人都不愿意碰上，但如果确实是救人溺亡也无可奈何，大家如实相告不就好了。后来问题不再限于伊丽是否救人溺亡了，而是她为什么会来参加这个活动，她参加这个活动是否符合道德伦理。对此大家又是一番争吵。我一开始不理解，有了未婚夫就不能参加社交活动吗？只要不说出意图是会见异性，单纯只是受邀参加朋友间的活动不行吗？这是什么大事吗？为什么不能和盘托出？

后来我意识到了，电影正是想讨论这些道德伦理问题，而道德伦理的轻与重、简与繁，在不同的地方是存在差异。而在中东，女性乃至所有人，都背负着界限分明、非常复杂的道德伦理压力。

电影的最后，大家合力推陷在沙滩上的汽车，这一幕极具象征意义——电影中的所有人，甚至现实中的每个人，大家都深陷道德伦理的漩涡里，难以自拔。

اولین بار که > دربار ٔه الی < را دیدم، من ندانستم چه اتفاق افتاد چون مثل تعدادی از فیلم های ایرانی، عاقبت این فیلم باز بود و کارگردان زندگی و نتیج ٔه الی به طور مستقیم اظهار نکرد. بعد از آن که دوباره این فیلم را دیدم، من مفهوم بیشتری را درک کردم.

با وجود این که الی در اسم این فیلم نوشته می شود، ولی در واقه مهم ترین این که واکنش مردم به عنوان دوستان تحصیل شده اش به عوارض غم شدن الی است، نه شخصیت الی.

به نظرم، این گروه مردم افراد عصر جدید نگریسته می شوند، یعنی افرادی که معمولا اعضای طبقات میانه بوده و روش ها و شیوه های زندگی غربی را پیروی می کند اما در ریش ٔه ذهن آنها هنوز مفهوم های بسیار سنتی و مذهبی وجود دارد. حتی احمد که تازه از الملن باز گشت و تحت تاثیر فرهنگ غربی، نمی توانست شوق به آزاد الی را همدلی کند.

در یک مصاحبه کارگردان اسقار افحادی گفت که مردم ایرانی به هر قیمت می خواهند از آرامش محافظه کنند، هر چند که چه کوتاهی آرامش طول کشد یا چه رنجی دراز باید مقاومت کرد. یادم هست که گاهی احمد به الی گفت: نتیج ٔه دردناک بهتر از درد بی نتیجه است. معلوم است الی از نامزدش دلخور بود و دلش از احمد لرزید. بر اساس آداب و رسوم اسلامی، دختری داشتن نامزد اکر با مرد بیگانه سفر کند، او به دختر فاسد الاخلاق محسوب می شود. وقتی ما با مسول ٔه اخلاق مقابل می کنیم، به احساس اسانی نسبت به این مسوله به سادگی نادیده می گیریم. الی نخواست معضلاتش به دیگران گفت، از این رو، همراهان الی را تردید کردند. این تردید باعث ناراحتی هم ٔه مردم شد همچنین برای آرامش کوتاه مدت و حذف ناراحتی خودشان، شوهر زنش را زد و مادر به بچه هایش فریاد زد و زنان یکدیگر را سرزنش کردند. رفتار هایشان به تدریج بدون کنترل شد و علت اولی ٔه تراژدی این است که افراد احساس خود را پنهان کردند تا آرامش سطحی را نکهدارد.